استحکام روابط اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی یک کشور اقتضا مینماید که تبادلات و مبادلات فی مابین افراد جامعه مطمئن و قابل اعتماد . در چارچوب قانون و بهدور از هرگونه خدعه و تزویر باشد و این امر از جمله منوط به آن است که نوشتهها و اسنادی که بهمنظور اهداف گوناگون بین آنها رد و بدل میگردد از صحت و اصالت لازم برخوردار باشد[1].
این جرم یکی از جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی است که از دیرباز و از زمان پیدایش خط و اسناد وجود داشته و تاکنون استمرار و مورد استفاده مجرمان و ناآگاهان از این‌عنوان مجرمانه «کسانی که اطلاعی نسبت به جرم بودن جعل و یامصادیق آن نداشته و ناآگاهانه اقدام به این جرم می‌نمایند» قرارگرفته است. با توجه به پیشرفت علم و صنعت و نرم‌افزارهای کامپیوتری و وسایل چاپ و غیره ...این جرم پیشرفت قابل ملاحظه‌ای‌داشته و مجرمان و بزهکاران با اتکا به فناوری علم‌آنچنان اقدام به‌این عنوان مجرمانه می‌نمایند که گاه تشخیص جعل و یا بدل از اصل‌دراسناد و نوشتهجات با دشواری روبه‌رو میشود. چنانچه در روزگاران‌گذشته جعل را می‌توان در قلب سکه و اکنون در اسناد و نوشتهجات وحتی در اسناد الکترونیکی جویا شد.
